Në Japoni, termi “madogiëa-zoku” i referohet punonjësve më të vjetër që mbeten në listën e pagave me pak ose aspak përgjegjësi të vërteta, shpesh si një gjest respekti ose për të shmangur shtyrjen e tyre në pension të parakohshëm.
Një studim i bërë kohëve të fundi ka zbuluar se gati gjysma e kompanive japoneze mbajnë role të tilla, zakonisht të caktuara për stafin e lartë në fund të 50-ave ose të 60-ave, duke ua mundësuar atyre të jenë të punësuar deri në moshën zyrtare të pensionit, ndërsa kontribuojnë minimalisht në punët e përditshme.
Edhe pse ndonjëherë kritikohen si joefikase, këto pozicione shihen gjithashtu si një praktikë kulturore e lidhur me besnikërinë, respektin për vjetërsinë dhe ruajtjen e harmonisë brenda strukturave tradicionale të korporatave.
